De magische muziek van Tsjaikovski, de drieëntwintig Olympische kunstschaatsers en natuurlijk het legendarische sprookje zelf: ‘Sleeping Beauty on Ice’ lijkt alle ingrediënten in huis te hebben om na ‘Swan Lake’ en ‘Notenkraker’ de volgende successhow te worden. En toegegeven, het was een spektakel om naar te kijken.
Voor de show begint, word je nieuwsgierigheid gewekt door een mysterieus karretje met scheikundige brouwseltjes erop. Wanneer het doek opengaat blijkt dat dit de thuisbasis is van de slechterik in het verhaal. In de donkere, spannende setting werkt hij samen met zijn dienaren aan het dodelijke elixer dat later Doornroosje in slaap zal brengen.
Door een grappige scène worden we geïntroduceerd in het leven op het paleis. Een betoverende, roze fee en een klunzige hofmaarschalk begeleiden het publiek vanaf dat moment door de rest van het verhaal. Ze vallen vooral bij de kinderen in de smaak en daardoor is de aandacht er tijdens de soms wat langdradige show makkelijker bij te houden. Bekende momenten uit het sprookje volgen elkaar op: het koningspaar komt op, de feeën geven ieder hun geschenk en de slechterik spreekt de gevreesde vloek uit over de kleine prinses. Dit alles wordt vormgegeven door middel van de sierlijke choreografieën, kleurrijke kostuums en prachtige decors.
Helaas zijn er ook mindere momenten tijdens de voorstelling. Het originele verhaal van ‘Sleeping Beauty’ is hier een daar aangepast. Doordat er tijdens dit ijsballet niet wordt gesproken, is deze andere versie soms lastig te volgen. Zo sterft Doornroosje niet door zich te prikken aan het spinnenwiel, maar door vergif te drinken. Daarna volgt het belangrijkste en meest romantische moment van het sprookje: het moment dat Doornroosje wakker wordt gekust door de prins. Dat moment wordt het publiek nu ontnomen doordat Doornroosje ontwaakt door het tegengif. Daarnaast wordt tijdens de hele show erg lang toegewerkt naar verschillende hoogtepunten, maar was dit hoogtepunt voorbij voordat je met je ogen had geknipperd. Verder zijn er kleine dingen aangepast die toch van wezenlijk belang zijn voor het verhaal en dat doet af aan de beleving. Al deze veranderingen samengenomen maakt dat je als publiek constant bezig bent met bedenken waar je zit in het verhaal, terwijl je daardoor nooit écht in het verhaal zit.
Toch blijft ‘Sleeping Beauty’ prachtig om naar te kijken en is het inderdaad een avond uit voor de hele familie. De kunstschaatsers dansen op hoog niveau over het ijstoneel, springen axels en draaien zich duizelig aan pirouettes. Er wordt dan wel niet gesproken, maar ze zijn non-verbaal erg duidelijk en dat terwijl het geen acteurs zijn. Om voor een extra dimensie te zorgen, vliegen ze af en toe ook nog eens de lucht in of spelen ze met vuur. Al met al is het betoverende sprookje ook op het ijs een betoverend verhaal.
Kijk hier voor meer informatie en kaarten.