In de Stadsschouwburg van Haarlem gaat op 25 februari 'Twee Vrouwen' in première. Een veelbelovende toneelbewerking naar het gelijknamige boek van Harry Mulisch dat in 1975 veel opzien baarde door de ongewone thematiek. De boeken van Harry Mulisch lenen zich er uitstekend voor om zich in literair opzicht te laten afpellen. Dramaturge Janine Brogt heeft daar in deze voorstelling een fijne draai aan weten te geven.
Publiekstrekker Renée Soutendijk speelt namelijk niet alleen de hoofdrol van Laura, maar ook de rol van regisseuse Simone, die zich buigt over het toneelstuk 'Twee Vrouwen'. Haar tegenspeelster is Benthe (Roos van Erkel), die tijdens de audities het personage van 'Sylvia' als beste neerzette. Haar ex-vriend Gerard (Chris Tates) weet ze te strikken voor de rol van Alfred. Er is dus sprake van een dubbele verhaallijn, waarbij het publiek kijkt naar een repetitie van het toneelstuk. En dus is er tijd en ruimte om de karakters uit het verhaal verder uit te diepen en kritiek te geven op keuzes van schrijver en regisseur.
Van het begin af aan is het plezierig om naar 'Twee Vrouwen' te kijken. De spelers switchen op een begrijpelijke manier van het ene naar het andere personage en het hoge speltempo zorgt ervoor dat je het verhaal vlot tot je neemt. Waar de roman van Harry Mulisch geprezen werd om de 'helderheid' van het verhaal, gaat dit compliment ook op voor de toneelversie. Renée Soutendijk zet 'Laura' overtuigend neer als een hunkerende vrouw die dolgelukkig is met haar nieuwe liefde, maar ook wanhopig wordt wanneer Sylvia op onverklaarbare wijze verdwijnt. Roos van Erkel speelt de mysterieuze, ietwat psychiatrische Sylvia zeer zelfbewust. Ook Chris Tates overtuigt met zijn alter ego's Alfred en Gerard. Maar vooral de onderlinge chemie tussen de spelers lijkt dik voor elkaar. Het moet een genot zijn geweest om dit verhaal tijdens de repetities met elkaar te doorgronden en er nu het land mee in te gaan. De dialogen en monologen zijn interessant en hebben een diepgang waar je elke avond iets anders mee kunt. En alle acteurs hebben voldoende kwaliteit in huis om daarmee aan de slag te gaan.
Daarom is het wel jammer dat Renée Soutendijk op cruciale momenten niet zo tekstvast is. Vooral in haar monologen maakt ze onbegrijpelijke articulatiefouten die je bijna doen denken dat ze de souffleur niet goed heeft verstaan. Tijdens deze première was dat wel een minpuntje, want gezien haar spelkwaliteiten kan ik me niet voorstellen dat Renée Soutendijk alleen om haar naam voor deze productie is gecast. En als dat al zo mocht zijn, dan bewijst ze in deze bewerking dat ze nog altijd in staat is om te acteren op de manier waar ze vroeger bekend om is geworden.
De cast en creatives zijn erin geslaagd om van 'Twee Vrouwen' een toegankelijke, boeiende theaterproductie te maken. Het toneelstuk gaat verder dan alleen maar amusement en maakt je nieuwsgierig naar het werk van Harry Mulisch. Het is dan ook volledig te begrijpen dat de dochters van Harry Mulisch de spelers 'de zegen' gaven na het zien van deze productie.
Voor meer informatie en kaarten kunt u kijken op www.toptheater.nl .