Op Oerol gebruikte Bodil de la Parra de omgeving van Terschelling als decor om het verhaal rond 'Het Verbrande Huis' te vertellen. Inmiddels is de voorstelling geschikt gemaakt om ook in de Nederlandse theaters te verschijnen. Wat een geluk! Op 17 oktober speelde De La Parra haar theaterversie van 'Het Verbrande Huis'. Een stukje vertelkunst waar we gelukkig nog een lang seizoen van kunnen genieten.
Ooit had ik een meester in groep 4 die het hele jaar geen voorleesboek op zijn bureau had liggen. Toch waren om 10 voor 3 altijd alle tafels leeg. Dan ging hij namelijk vertellen over Dikke Peter, Dunne Peter en Lange Peter. We zaten gewoon in het klaslokaal, maar ondertussen dwaalden we af in Egyptische pyramides met gevangenissen en neervallende hekken. We zagen het allemaal voor ons en we waren er allemaal bij. Een sterk stukje vertelkunst, zoals je 't niet vaak tegenkomt. Tot woensdagavond 17 oktober, bij Bodil de la Parra, in haar 'Verbrande Huis'.
Voordat het publiek zit, danst Bodil al tussen de decorstukken op muziek die haar blijkbaar herinnert aan haar Surinaamse avonturen. Het geeft mij het baldadige gevoel van: "Kom maar op, secretaresse uit 'Klem'!" Maar al snel verovert ze mijn hart. Anderhalf uur lang neemt ze de zaal mee naar de verrukkelijke levens van tante Gus en tante Pop. Door hun en haar ogen vertelt ze niet alleen de geschiedenis van de familie De La Parra, maar ook de ontwikkelingen in Suriname en de voorgeschiedenis van haar Sefardisch-Joodse voorouders. Het decor is een respectvol eerbetoon aan haar grootouders. De La Parra lijkt zich er als een vis in het water te voelen en beweegt zich ook als zodanig tussen de meubelstukken. Ze zit goed in haar energie en heeft een zeer prettig speltempo.
Het stukje familiegeschiedenis waar ze haar publiek deelgenoot van maakt, is niet noodzakelijkerwijs iets wat je móet weten, maar wel een historie, waarvan je blij bent dát je het weet. De De La Parra's bewoonden 'het mooiste huis van Paramaribo..., van heel Suriname... en misschien wel van heel het Caribisch gebied'. Haar grootvader wordt dan ook door iedereen, ook door zichzelf, met de grootste égards behandeld. Maar het is voor Bodil wel even schrikken als ze erachter komt waar de rijkdom en het oude geld werkelijk vandaan komen...
Waarschijnlijk was 'Het Verbrande Huis' op Oerol al één van de hoogst gewaardeerde voorstellingen van het festival. Nu het ook voor het theater bewerkt is, krijgt het Nederlandse publiek in ieder geval de kans om in de veilige warmte van een droog en knus theater van dit verhaal te genieten. Ik zou die kans niet voorbij laten gaan, als ik u was. Gá, alstublieft, gá! Want zo'n prachtige voorstelling als deze, met zoveel kunde gespeeld, dat zie je niet elk seizoen...
Voor de speeldata kunt u kijken op www.viarudolphi.nl.
Gezien op 17 oktober, Toneelshuur Amsterdam