Door Mirjam Christenhuis
Op donderdag 20 februari verzamelt zich, voornamelijk mannelijk publiek, in de Stadschouwburg van Haarlem voor de première van ‘Als je niet leeft kun je niet scoren’. Een tragikomisch verhaal vertolkt door Eric van Sauers en Cees Geel.
Op het toneel is een Spaans aandoende trap/tafel/bankstel te zien. Compleet met mozaïek en op de achtergrond tango muziek zou je je zomaar ergens in Spanje wanen.
Wat je vervolgens te zien krijgt is een samenspel van Benno, Cees Geel en Harrie, Eric van Sauers. Ze zijn samen een ‘gezellig’ weekendje weg maar eerst moet Geel als gladde zakenjongen zijn beslommeringen los laten en Sauers zijn grote probleem opbiechten.
In het begin lijken ze langs elkaar heen te praten en niet te luisteren, net zoals de prachtige choreografieën van de stukjes schaduwvoetbal die ze gezamenlijk opvoeren. Geel en Sauers reageren op elkaar, maar luisteren niet echt. Terwijl ze wel elkaars beste vrienden zijn. Of zoals Geel treffend zegt: ‘mannen praten niet maar wisselen weetjes uit en als ze dat ook niet meer kunnen maken ze er een grapje over’. Dit alles overgoten met een ‘voetbalsausje’.
Als er aan de hand van een menukaart voor tapas alle hedendaagse dieetrages worden doorgenomen, doet het wat ‘vreemd’ aan. Net alsof ze het ook over iets anders dan voetbal willen hebben maar het eigenlijk niet kunnen.
Wat ze uitstralen als mannen is dat het doel van mannenvriendschap het bij elkaar zijn is, wat hen beschermt van het bespreken van echt concrete zaken. Dat ‘moeten’ ze immers al thuis. Maar de onmacht hierover die Geel en Sauers uitstralen doet bij vlagen ontroerend aan.
Als je al een verschil wilt maken tussen mannen- en vrouwen cabaret, is deze voorstelling écht mannencabaret. Niet dat je er als vrouw geen plezier aan kan beleven, je krijgt bij deze voorstelling een uniek kijkje in de belevingswereld van mannen. Als je zelf ook enige interesse voor voetbal hebt is dat een leuke bijkomstigheid.
Voor de speellijst en meer achtergrondinformatie: www.alsjenietleeft.nl