Voor verbeelding is werkelijkheid nodig Recensie Patrick Nederkoorn Uit de Klauwen
Door Andy Doornhein - foto's Jaap Reedijk
In 2022 verhuist Patrick Nederkoorn van Amsterdam naar een voormalige Duitse kazerne in het dorpje Schaarsbergen. Op deze nieuwe plek staat hij voor het eerst van zijn leven met zijn voeten in de aarde en komt hij in contact met boeren en de natuur. Recensie Patrick Nederkoorn Uit de Klauwen
Zodra het licht uitgaat, begint Nederkoorn direct met zijn verhaal. Ik moet even schakelen. Niet alleen vanwege de abrupte start, maar ook omdat ik volledig was afgeleid door het decor. Daar wil ik dan ook direct mee beginnen, want dit decor is – zeker voor een cabaretvoorstelling – uitzonderlijk goed ontworpen. 
Het decor, ontworpen door Anneloes van Asssem, vormt samen met het lichtontwerp van Mark Verhoef een sprookjesachtige omgeving op het toneel. Ik zal proberen dat gevoel in woorden te vatten. Het decor bestaat uit realistische afbeeldingen van boomstammen, geprint op smalle doeken. De positionering van deze doeken simuleert het beeld van een dichtbegroeid bos. Door de belichting ontstaat niet alleen een versterkte illusie van een bos, maar ook telkens een andere emotionele lading: soms warm en toegankelijk, dan weer koel en beklemmend. Het is een prachtige vertaling van de natuur naar het toneelbeeld.
Het valt op dat Nederkoorn ook als presentator actief is. Het verhaal dat hij vertelt, komt ontspannen en natuurlijk tot leven. Geen moment twijfel ik eraan dat er mogelijk enige fantasie bij betrokken is, ook al benadrukt hij regelmatig dat alles wat hij vertelt écht is gebeurd. Ik hang aan zijn lippen. Zijn beeldende manier van vertellen maakt het een genot om naar te luisteren, en de subtiele humor vloeit naadloos samen met het verhaal. Recensie Patrick Nederkoorn Uit de Klauwen 
In plaats van losse sketches biedt *Uit de Klauwen* een mooi doorlopend geheel. Het verhaal wordt slechts onderbroken door zes prachtige liedjes, waarvan ik hoop dat “Een Nieuwe Dodenrit” ooit als download of stream beschikbaar komt. Dit nummer is een schitterend eerbetoon aan het origineel van Drs. P (Heinz Hermann Polzer), waarvan" De Dodenrit " precies 50 jaar geleden verscheen. Nederkoorn wordt muzikaal begeleid door Guido van de Meent, die ook de composities verzorgde.
Nederkoorn weet de aandacht van het publiek voortdurend vast te houden. Ik ben constant bang om een detail in zijn verhaal te missen. De opbouw en timing van zijn grappen zijn sterk en goed uitgebalanceerd. De slappe lach blijft uit, maar daarvoor in de plaats komt een groeiende nieuwsgierigheid naar elke nieuwe wending in het verhaal.
Het gedeelte waarin hij de naderende dood van zijn moeder bespreekt, is bijzonder herkenbaar en belicht op een intieme manier de vergankelijkheid van het leven. In het laatste deel van de voorstelling moet Nederkoorn zich verantwoorden voor zijn eigen levenswijze. Dit sprookje symboliseert hoe de mensheid omgaat met de natuur. Een prachtige afsluiting van een indrukwekkende voorstelling.
Klik hier voor de speellijst
Gezien op 21 November 2024 Kleine Komedie Amsterdam
---