Een echte kersttraditie is voor mij het bezoeken van een balletvoorstelling. Van 13 december tot en met 1 januari presenteert Het Nationale Ballet een droom van een voorstelling. Cinderella, of Assepoester, e Nederlandse benaming. Cinderella, een ballet van de Engelse choreograaf Christopher Wheeldon ontving voor deze voorstelling terecht de Prix Benois de la Danse, de Oscar van de dans.
Iedereen kent het sprookje van Assepoester, die met haar vader en boze stiefmoeder en twee stiefzusjes opgroeit en al het vuile werk moet doen. De prins moet trouwen en zoekt naar zijn toekomstige vrouw. Zodra Assepoester op het bal verschijnt, omgetoverd tot heuse prinses en geholpen door de goede fee, verliest ze haar schoentje als ze klokslag 12 uur het bal verlaat omdat ze dan thuis moet zijn. De prins trekt het land in tot hij de vrouw vindt van wie het schoentje past. Hij vindt Assepoester, ze trouwen en leven lang en gelukkig.
Als de jonge Cinderella bij het graf van haar moeder huilt groeit uit haar tranen een boom die haar in haar verdere leven helpt. Uit de boom komen vier beschermengelen die haar kracht en liefde geven. Zo kan ze haar thuissituatie aan waar ze door haar stiefmoeder en stiefzussen als sloof gebruikt wordt. Het moment dat de vier beschermengelen haar helpen en van de levensboom van haar overleden moeder een koets te maken is een ontroerend mooi einde van de eerste akte.
De hele tweede akte is een van de meest perfecte aktes die ik ooit heb gezien bij een klassiek sprookje. De balzaal van het paleis waar het feest gehouden wordt, is prachtig mooi. De typisch Engelse klassieke balletstijl welke Wheeldon zich eigen heeft gemaakt van o.a. leermeester choreografen Frederick Ashton en Kenneth Macmillan wordt hier ten volle benut. Je ziet deze terug in alle ensemble dansen van beeldschone symmetrische constructies. Het mooie precieze uitgedraaide voetenwerk wat eigenlijk opvalt door ook juist momenten van ingedraaide posities in te bouwen. Dat alles verwerkt in prachtige lichte sprongen en ingenieuze pirouetten die vaak niet eindigen op twee benen maar juist in moeilijke arabesken in plié of in een développé voor.
En dan het mooie partnerwerk waar de Engelsen zo bekend om staan. Daar creëert Wheeldon een geheel eigen stijl voortkomend uit die mooie traditie. Met veel humor door onder andere de aangeschoten stiefmoeder, heerlijk gedanst door Vera Tsyganova. Van de romantiek die ontstaat tussen Cinderella en prins Guillaume moest ik gewoon even bijkomen. Anna Tsyganova is met heel haar ziel de beleving van Cinderella. Het kwetsbare meisje die de dood kent door haar veel te vroeg overleden moeder . De liefde die ze in haar hart voelt ook al wordt ze als sloof behandelt is werkelijk aangrijpend. Dan weet ze als de meest mooie verschijning gemaskerd zo romantisch en vanzelfsprekend haar prins en iedereen te betoveren met haar werkelijk zeldzame techniek. Niet alleen haar bezetenheid voor de dans maar zo uitzonderlijk licht en sterk tegelijk. We hebben hier in Nederland dus een van de allermooiste ballerina's van dit moment op de toppen van haar kunnen. Ook goed bijgestaan door de nog jonge solist nieuwkomer Constantine Allen, komend van het Stuttgarter Ballet, die hier zijn visitekaartje afgeeft. Hij zet een natuurlijke mooie Prins neer met een gedegen techniek en mooi partnerwerk. Ik ben benieuwd naar zijn groei hier in de toekomst.
De laatste akte opent zo mooi. Rijen stoelen met daarop allerlei soorten vrouwen die proberen het schoentje te passen. Het is visueel een feest voor het oog. Ook de slotscène, als het paar gaat trouwen onder de mooie levensboom van Cinderella's overleden moeder. Ik wil speciaal Basil Twist nog noemen die het ontwerp van de boom en de koetsscène gemaakt heeft.
Alle rollen worden zo goed gedanst. Een paar wil ik hier nog even speciaal vermelden. Remi Wórtmeyer vriend/dienaar van de prins is een genot van positiviteit met de mooiste sprongen. Erica Horwood als Cinderella's moeder is zo teer en mooi in het overgaan naar het dodenrijk.
Wheeldon creëert een prachtige droomwereld met ontzettend mooie visuele beelden, mede geholpen door decor, kostuumontwerper Julian Crouch en lichtontwerper Natasja Katz. Met toneel en scenarioschrijver Craig Lucas schreef Wheeldon een libretto, waardoor de personages en het verhaal meer diepgang krijgen. Als toeschouwer kan je alleen maar ademloos toekijken en genieten van deze droomvoorstelling. De muziek van Sergej Prokofjev wordt mooi uitgevoerd o.l.v. dirigent Martin West en het Balletorkest .
Het Nationale Ballet doet zijn naam eer aan. De mooiste dansers in een werkelijke droomproductie. Mijn kerst kan niet meer stuk. Kaartjes zijn bijna uitverkocht dus wees er snel bij.
Kijk hier voor meer informatie en kaarten.
Gezien op 13 december, Stopera Amsterdam.