Door Peter Rombouts / Foto's Altin Kaftira
Tegenwoordig sluit Het Nationale Ballet haar seizoen af met een groots gala vol flair met internationale allure. De zaal zit vol met bekende Nederlanders en ware kunstliefhebbers die wel weten hoe het leven te vieren. Bijna on-Nederlands hoe mooi iedereen gekleed is. Het is dan ook een feest van kijken en gezien worden. Als het doek opengaat zien we een defilé van de jongste dansertjes van de Nationale Balletacademie tot en met de solisten van Het Nationale Ballet. Een traditie en een kippenvel moment.
Waar vroeger in Balletgala's voornamelijk de klassieke pas de deux uit avondvullende balletten werden gedanst, is het nu een gevarieerd gebeuren vol afwisseling van stijlen waardoor de avond voorbijvliegt. Om alle momenten te benoemen is niet te doen, daarom beschrijf ik hier wat hoogtepunten.
Burden is een pas de deux van choreograaf Lars de Vos die hiphop met ballet mengt. Het ballet gaat over twee broers die door hun competitiedrang in conflict raken. De talentvolle jonge danser Soshi Suzuki van de Junior Company met Herrold Anakotta van ISH Dance Collective dansen met een intentie waarbij de aardsheid van de bewegingen vloeiend overkomt. Op muziek van Jurre Hofman draaien en springen ze in een soort zwarte vechterskostuums met verbazingwekkend gemak hun conflict.
Altijd fijn om werk van grootmeester Hans van Manen te zien. Zijn Two Pieces For Het en zijn Trois Gnossiennes zijn twee mooie werken. Hij weet zonder een verhaal te willen vertellen precies over te brengen hoe een relatie er uitziet.
Verder krijgen we pas de deux te zien van Christopher Wheeldon, Remi Wortheimer, George Balanchine, Uwe Scholz en Mthuthuzeli November.
Een van de hoogtepunten is het Postscript 'Black Duet' van Sol Leon en Paul Lightfoot. Niet in de laatste plaats door het geweldige dans duo Olga Smirnova en Jacopo Tissi. Deze twee dansers laten op een ongelofelijke manier zien hoe kwetsbaar onbereikbaar geluk eruit ziet. Sowieso is het een zegen om eindelijk weer eens werk van deze geweldige choreografen te zien. Hun droomachtige verbeelding in beweging verpakt doet naar meer verlangen. Daarbij komt nog eens extra dat de muziek Metamorphosis Two van Philip Glass weer zo mooi live op de piano gespeeld wordt door Olga Khoziainova. Deze eerste pianiste van Het Nationale Ballet neemt hiermee afscheid. Wat zal ze gemist worden.
Voor de pauze de grootse finale uit Anima Animus van David Dawson waar we een staaltje neo klassieke ballettechniek van jewelste te zien krijgen. Als balletgoden dansen de dansers de moeilijkste capriolen zonder enige moeite. Ook door de prachtig strakke zwartwit kostuums van Yumiko Takeshima en het wervelende derde deel van het vioolconcert nr1 van Ezio Bosso is dit adembenemend mooi.
De avond eindigt met de Pas Classique Hongrois uit Raymonda, het paradepaardje van Het Nationale Ballet. Met solisten Maia Makhateli, Young Gyu Choi en het Corps de Ballet is dit een waardig einde van een stijlvol Gala. Tevens wordt er afscheid genomen van Matthew Rowe die na twintig jaar zijn stokje overdraagt als muzikaal leider van Het Balletorkest.
Na de voorstelling was het dansen op de trappen van het theater tot in de late uurtjes. Een Gala om alweer naar uit te kijken het volgend seizoen.
Klik hier voor meer informatie
gezien vrijdag 28 juni 2024 in Het Nationale Opera en Ballet te Amsterdam