De Tristan + Isolde van choreograaf David Dawson gaat tijdens het Holland Festival in première en is werkelijk een ode aan de liefde te noemen. Oorspronkelijk kennen we het verhaal vooral door de opera van Richard Wagner, die nog steeds overal ter wereld succesvol wordt uitgevoerd. Dit jaar nog door de Nationale Opera in een regie van Pierre Audi.
Het verhaal in het kort
De mooie prinses Isolde leeft onder haar oom Morold met haar volk in vrede. Koning Marke wil haar veroveren en ook de heerschappij over haar land. Hij stuurt zijn neef Tristan, de aanvoerder van het leger, samen met Melot de vazal van de Koning. Tristan dood Morold. Isolde vindt Tristan op het slagveld en geneest hem met haar magische krachten. Ze zijn op slag verliefd, zelfs als ze erachter komt wie hij is en wat hij gedaan heeft. Maar Isolde wordt de koningin en vrouw van Marke. Tijdens de bruiloft glipt ze weg met Tristan en bedrijven ze de liefde. Ze worden ontdekt door de koning die totaal ontzet is. Melot verwond Tristan die in de gevangenis wordt gegooid. Isolde legt koning Marke uit wat er is gebeurd en van hem mag Isolde naar Tristan om hem te redden. Tristan wil niet meer gered worden ondanks de liefde die hij voelt voor Isolde en sterft waarna Isolde niet zonder hem kan leven en hem de dood in volgt.
Nog nooit is hier een avondvullend ballet van gemaakt. Dawson levert een majestueus meesterwerk af en weet een vernieuwende beeldtaal te creëren, abstract en eigen. Het hele creatieve team draagt daar zeker aan bij. De kostuums door Yumiko Takeshima zijn stijlvol en chique zonder frutsels. Hetzelfde geldt voor het decorontwerp (Eno Henze) wat bestaat uit grote grijze blokken/vlakken die per scène verplaatsen. Het lichtontwerp, ook grotendeels verwerkt in het decor, is strak en uitgedacht. Alles functioneel en abstract.
De muziek, speciaal gecomponeerd door de vaste componist Szmon Brzóska, van Dawson is werkelijk schitterend. Weemoedig, onheilspellend, voluptueus en meeslepend. Bij vlagen doet het mij denken aan Gorecki en de religieuze John Tavener. Vooral door de mooie klok en bel geluiden.
De rollen zijn goed uitgedacht, ieder karakter heeft zijn eigen kracht en bewegingsstijl. De koning Morold wordt zo vreugdevol en vrij gedanst door Edo Wijnen. De technisch prachtige solo van Melot op de bruiloft van Young Gyu Choi is bijna niet van deze wereld, zo virtuoos en krachtig. De groepsscènes van zowel het leger als het volk zijn vaak vol van passie en beleving. Het ensemble is zo goed en samen één. Prachtig spitzenwerk, schitterende liften, mooie sprongen en draaien. Het is een lust voor het oog allemaal.
Een van de hoogtepunten en het ontroerendste moment vind ik het verschil van de statige warme en verwachtingsvolle lieve pas de deux van koning Marke gedanst door Jozef Varga en zijn bruid Isolde, die weet dat ze haar taak moet vervullen. Het verschil met de echte liefdes duetten tussen Tristan en Isolde is daarom zo schrijnend menselijk.
Ach en dan de liefde tussen de twee hoofdpersonen zo prachtig onuitputtelijk mooi gedanst door Sasha Mukhamedov en James Stout. Ik vind het een marathon van liefde allemaal. De laatste pas de deux als het paar zich dood danst vind ik net zo'n hoogtepunt in het klassieke repertoire als de waanzinscène uit Giselle maar dit is even alleen voor de balletkenners. Je wordt als toeschouwer helemaal meegezogen in wat dit liefdespaar laat zien.
Als je betoverd wil worden door dans en wil weten van echte liefde ga dan deze voorstelling zien en verlies je voor even in de geweldige wereld van het theater.
Kijk voor meer informatie en kaarten op www.operaballet.nl