De indrukwekkende voorstelling TING! is een versmelting van hysterische lachjes, zinderende acrobatiek, meeslepende choreografieën, sprekende kostuums en treffende popmuziek. Twee jaar geleden was de voorstelling al in het Ferro Dome in Rotterdam te zien, als 70-jarig jubileum van het Scapino Ballet. Vrijdagavond 14 september 2018 ging TING! opnieuw in première in Koninklijk Theater Carré. Ed Wubbe (regie/choreograaf) slaagt er in om, in samenwerking met de dansers, circusartiesten en crew, een onwerkelijke wereld te creëren, die het publiek in absurdistische vervoering brengt.
Silhouetten van reuzen, vliegende mensen, bolhoeden, glitterjurken, dwarrelende snippers, een Chinese klimpaal en wegsneak luikjes in de grond. Het is zomaar een greep uit alle elementen die er in TING! voor zorgen dat je vervreemd raakt van alles wat bekend voelt. In de piste van Carré is een verhoogd rond podium geïnstalleerd, waardoor het ongekende schouwspel dichtbij komt en je het geheel wordt ingezogen. Het is alsof je er midden in zit. Ondanks de felle witte lampen die regelmatig het podium verlichten en de vervreemding, voelt alles toch intiem. Waar je ook kijkt, elk beweging lijkt met volledige overgave en bevlogenheid uitgevoerd. Tot beklemmends aan toe, want sommige dansers lijken niet eens met hun ogen te knipperen of houden hun mimiek onnatuurlijk lang vast.
Er zijn momenten in de voorstelling dat je overspoelt wordt door alles wat er te zien is. Het podium bevat een draaischijf waardoor een duizelingwekkende carrousel ontstaat van wisseltrucs met bolhoeden en dansers. Je moet kiezen waar te kijken en iedereen ziet daardoor iets anders. Als je focus net op iets gericht is, komt een andere danser je blik opeisen met iets imposants. Ondanks de surrealistische opbouw, heeft elke persoon op het podium zijn eigen karakter. De meest duidelijk daarvan is Mischa van Leeuwen. De danser die al 20 jaar bij Scapino zijn talent laat zien, is een humoristische horrorclown. Een combinatie van twee woorden die normaal niet te lijmen is, maar in dit geval weet niet hoe ik het anders zou kunnen omschrijven.
Het clowneske en absurde uit de voorstelling wordt fantastisch ondersteund met de kostuums van Pamela Homoet. De dansers en circusartiesten zijn hoofdzakelijke gekleed in zwart met glitter en op elk detail is gelet. Zo bevat de rok van de ‘porseleinen’ ballerina die aan haar haren hangt in de piste, wat extra laagjes stof met kant. Slecht één man is gekleed in rood. Als hij danst is er volledige stilte, alsof de dood hem te wachten staat. Daar tegenover staan scènes met rockende bandleden, met donderstorm geluiden en stampende, wild bewegend dansers. Zwart en wit; stilte en geluid; stilstaan en bewegen. De contrasten zijn soms gigantisch en toch klopt het. Alles versmelt tot één geheel. Dynamisch rollen we van het één in het ander. Waarbij de dansers in staat zijn om de groepschoreografieën te laten voelen als de dans van één lichaam. 
Het dansen versmelt tevens met de acrobatiek. Trillende spieren verraden de krachtinspanning die het spektakel kost. Verderop in de voorstelling kruipt een dame in streepjesgewaad katachtig via een touw richting de nok van Carré. Terwijl zij spint en draait met een behoorlijk aantal meter onder zich, begint men beneden te jongleren. Dan komt een dame in een soort wit zentai-pak met capuchon en hoge witte hakken op, om de aandacht op te eisen. Dat doet ze, net als alles in deze voorstelling, niet voor niets. Na een gevraagde stilte wordt ons toegeschreeuwd dat het pauze is.
Als de bandleden van Nits (Henk Hofstede, Rob Kloet, Robert Jan Stips) na de pauze opkomen klinkt er groot applaus. De muziek van Nits past perfect bij sfeer van de voorstelling. Vervreemdende, elektrische geluiden in nummers als: ‘Two Skaters’, ‘Ting’ en ‘In the Dutch Mountains’, sluiten perfect aan. Zo komt ook alles in de tweede acte samen tot een indrukwekkend TING.
Bij de staande ovatie is er extra aandacht voor Bonnie Doest. Voor het 25ste jaar danst ze voor Scapino ballet. Een ongekend lange tijd om voor één dansgezelschap te dansen. Haar expressie in haar dans is krachtig en tegelijk zacht en puur. Met een twinkeling in haar ogen verteld ze achteraf: “Het was droom om ooit in Carré te staan. Het is alsof ik hier al heel lang ben. […] Het theater omarmd je.” Na 30 jaar dansen,
Kortom: TING! is een verrukkende belevenis, die uitersten in perfect balans laat zien en ervaren. Met een knipoog naar het clowneske en het circus, versmelten moderne dans, acrobatiek, kostuums en muziek tot een dynamische en absurde voorstelling. De wereld die Ed Wubbe laat ervaren is fantastisch. TING! zuigt je op en laat je geen moment meer los.
De voorstellingen in Carré en het Nieuwe Luxor Theater zijn zo goed als uitverkocht. Kijk voor meer informatie op www.scapinoballet.nl