Het is een droom van Lucretia van der Vloot om de hits van de "Empress of Soul' Gladys Knight te zingen. Gladys, die al op 7-jarige leeftijd een talentenjacht wint, scoort de meeste hits met The Pips vanaf de jaren zestig tot in de jaren tachtig. Later gaat ze solo en zo bouwt ze al met al een repertoire op waar je hele avonden mee zou kunnen vullen en waarmee ze anno 2018 nog steeds op eenzame hoogte staat. Lucretia heeft altijd de hits van Gladys gezongen, zowel thuis als in bandjes en zelfs op televisie in de show van Ischa Meijer.
In het begin van de voorstelling werkt de microfoon van Lucretia niet en zijn er wat moeilijkheden met het geluid. Het concert begint daarom wat rommelig. Van der Vloot heeft leuke verhalen over haar vader en ze maakt vergelijkingen tussen haarzelf en Gladys. Het heeft ook wel iets van een anti-diva, lekker gewoon met ondertussen een strot die klinkt als een klok. Ze slaat zich geweldig professioneel door de geluidstechnische perikelen heen en er volgen nummers als 'Taste Of Bitter Love', 'Baby, Don't Change Your Mind' en 'Neither One Of Us'. Hoogtepunten zijn 'If I Were Your Woman' en een originele eigen interpretatie van 'Midnight Train to Georgia', waarin alleen Astrid Akse op gitaar te horen is en Lucretia en haar geweldige Pips (Tarif Heljanan, Erwin van Motman en Russel Patawala) de meerstemmige zang verzorgen.
Eigenlijk vind ik het jammer dat niet meer van de nummers op zo'n eigen originele manier gebracht worden. Een mooi moment voor de pauze is als Lucretia vertelt over het feit dat Gladys Knight vroeger niet naar hetzelfde toilet mocht als haar blanke medemens. Bovendien mocht ze nooit door de voordeur naar binnen. Witte mensen kwamen kijken naar de zwarte artiesten, maar alle zwarte artiesten maakten hun entree via de achterdeur. Dat soort discriminatie is Lucretia altijd bespaard gebleven, maar toch voelt ze zich in Nederland soms te gast, terwijl ze gewoon in Nederland geboren is. Dat komt even goed binnen.
Na de pauze Is het afgelopen met de verhaaltjes en gaat het los. De Pips met hun prachtige stemmen zijn een heerlijke smaakmaker met hun geweldige danspasjes waar de originele Pips ook zo bekend om stonden. En Lucretia, die haar concert begon in spijkerbroek, eindigt als de diva die ze zeker is: op hakken en in een prachtige rood-zwarte outfit. Hits als 'Come Back And Finish What You Started', 'The End of the Road', en 'I've Got To Use My Imagination'. Zóveel hits: teveel om op te noemen. De hoogtepunten na de pauze vind ik 'Home is where the Heart is' en aan het eind als ze als toegift het tedere 'Help Me Make It Through The Night' zingt. Daar was Gladys zo goed in....
Dat rustmoment heb ik in de voorstelling gemist. Een blokje ballads had, wat mij betreft, op deze avond niet misstaan. De hits als 'So Sad The Song', 'The Way We Were' en 'Georgia on My Mind'. Maar goed, dat is slechts een klein commentaar, want wat een heerlijke vrouw met een mooie uitstraling en een prachtstem die het publiek naar haar hand zet met een groep goeie musici om haar heen. We mogen in Nederland heel trots zijn op onze Lucretia! Wat was het een feestje, daar in de Kleine Komedie aan de Amstel.
Gezien 14 oktober 2018 in de Kleine Komedie te Amsterdam