Door Marit van Eisden / Foto's Jan Amse
De oude pianostemmer Jacobus Kromm leidt een teruggetrokken bestaan. Hij worstelt met zijn geweten over de verzameling piano’s en vleugels die hij (nog) in bezit heeft. Ontelbaar veel instrumenten heeft de pianostemmer in de loop van de jaren in bewaring gehad, gekocht, gerestaureerd, verhuurd en doorverkocht. Om de een of andere reden heeft hij van deze piano’s nooit afstand kunnen doen. Tijdens de voorstelling komen we steeds meer te weten over de piano’s, hun herkomst en hun voormalig eigenaar.
Op het toneel zien we vijf vleugels van bekende merken, zoals een Bösendorfer, Bechstein en Steinway. Elke vleugel heeft zijn eigen geschiedenis, een eigen verhaal, een eigen stem. Deze stemmen worden vertegenwoordigd door Klemens Patijn, Emma van Muiswinkel, Joost Claes en Dennie Lukkezen. De rol van Kromm wordt gespeeld door Jaap Dieleman.
Beetje bij beetje vertellen de pianostemmen hun verhaal. Allemaal hebben ze een eigenaar gehad die ze vol liefde bespeelde, eigenaren die ze nooit meer kwamen ophalen en de stemmen vragen zich af waarom niet. Wat is er met hun geliefde bezitter gebeurd? Zo was er Abby, die pianoles had van Kromm. Van de een op andere dag nam ze afscheid en was ze verdwenen.
Naast de stemmen van de piano spelen de acteurs ook de andere rollen, die van klanten of die van Abraham Puls. Met een hoedje of een andere jas nemen ze een ander personage aan.
Abraham Puls, baas van het beruchte bedrijf dat huizen leeg haalde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Puls is mede verantwoordelijk voor de vele instrumenten die uit voormalig woningen van Joden ontvreemd zijn en verkocht werden, en daar flink aan verdiend heeft. Hij ging een samenwerking aan met Kromm. Kromm zijn stilte tijdens deze voorstelling spreekt boekdelen. Ook de pianostemmen keren zich langzaam tegen hem.
Tussendoor worden er verschillende partituren gespeeld en Duitse muziekstukken gezongen. Deze hebben betrekking op de scène die we hiervoor zagen. Dit versterkt de emotie en de lading van het verhaal. Ondanks het beladen thema is de voorstelling niet zwaarmoedig en blijft zelfs enigszins luchtig. Niet dat er geen emotie in zit, want dit is wel zeker het geval. Mooie scène is als een piano, Dennie Lukkezen, zijn voormalige eigenaar probeert te overtuigen dat hij wel degelijk haar piano is.
Roof van cultureel erfgoed tijdens de Tweede Wereldoorlog is nog steeds actueel. Een extra goede reden om dit via een theatervoorstelling onder de aandacht te brengen. Pianostemmen vertelt een indrukwekkend verhaal uit een ander oogpunt.
Kijk voor meer informatie en kaarten op https://pianostemmendevoorstelling.nl/
Gezien 11 februari 2024 Theater Flint Amersfoort