Na het ingetogen applaus in Theater De Boerderij in Huizen is het stil, doodstil in het theaterzaaltje.
Zojuist heeft actrice Julika Marijn haar voorstelling “Dat onverwoestbare in mij” gespeeld. Haar teksten zijn nog bezig in te dalen in mijn hersenen en ook ik heb even geen woorden om te omschrijven wat ik nu voel.
"Dat onverwoestbare in mij" gaat over het leven van Etty Hillesum. Etty Hillesum is geboren 15 januari 1914 in een Nederlands-Joods gezin. In 1981, 38 jaar nadat zij in Auschwitz is vermoord, krijgt ze bekendheid door de publicatie van bloemlezingen uit haar dagboek. Dit dagboek vertelt over haar persoonlijke ontwikkeling tijdens een bizarre periode in onze geschiedenis, namelijk de Tweede Wereldoorlog.
Op het podium staat een grote tafel met wat boeken erop, een schrijfmachine, een lamp en bloemen. Vooral de bloemen staan in schril contrast met de andere attributen. Sprankelijke kleuren tegenover oude bedompte kleuren. Rechts hangt een lichtkleurig doek en staat er een klein krukje, op de achtergrond zien we nog een lijst met brieven. Zelden zo’n simpel maar functioneel toneelbeeld mogen ervaren.
Marijn begint de voorstelling met een introductie over haarzelf en haar reis naar India. Op zoek naar zichzelf en de reden van ons bestaan. Haar manier van praten is betoverend, ieder woord, iedere interpunctie, iedere zin zorgt ervoor dat mijn aandacht steeds meer naar het podium getrokken wordt. In de loop van deze introductie vertelt Marijn over het moment, dat ze van haar oma een boek van Etty Hillesum krijgt. Een boek wat een enorme indruk op haar heeft gemaakt.
Marijn vertelt over hoe bijzonder het boek is en hoe bijzonder de schrijfster Etty Hillesum is. Tijdens deze vertelling transformeert Marijn, in een vloeiende overgang, naar de schrijfster Hillesum. Het verhaal gaat verder vanuit het perspectief van deze jonge vrouw. We zijn in 1941 beland. Nederland is in oorlog met de Duitsers. Het dagelijkse leven is voor de Joodse bevolking beetje bij beetje aan het veranderen. Steeds minder en minder mogen zij in deze nieuwe onderdrukte maatschappij.
Telkens schakelt Marijn tijdens de voorstelling tussen haarzelf en Hillesum. Door de subtiele manier waarop deze schakeling plaatsvind word ik, met de minuut, dieper en dieper in het verhaal gezogen. Het script is zo mooi geschreven. De prachtige zinnen zorgen ervoor dat de gebeurtenissen bijna zichtbaar worden.
Ondanks de beperkingen van de oorlog leeft Hillesum haar leven. Een leven dat vooral gekenmerkt wordt door positiviteit en kracht. Haar worstelingen met de vragen over het leven, haar verliefdheid en adoratie voor Julius Spier, haar seksualiteit, alles prachtig verwoord door Marijn.
Marijn laat op weergaloze wijze zien wat een bijzonder jonge vrouw Etty Hillesum is. Een vrouw die in een donkere periode nog steeds het beste in de mens blijft zien. Een vrouw die de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog niet heeft overleefd. Volgens het Rode Kruis is Etty Hillesum rond 30 november 1943, door de Duitsers, in Kamp Auschwitz om het leven gebracht.
“Dat onverwoestbare in mij” is een intens, prachtige voorstelling over een bijzonder jonge vrouw. Dat Hillesum nu voor miljoenen mensen op de aarde een inspiratiebron is geworden kan ik mij door deze voorstelling zo goed voorstellen.
De stilte na het applaus blijft nog enige tijd hangen en dan komt iedereen wat los. Julika Marijn heeft met deze voorstelling, zeker bij mij, een blijvende indruk achter gelaten.
Voor meer informatie www.julikamarijn.nl of www.kikproductions.nl
Gezien op 15 April 2022 in Theater de Boerderij in Huizen
Etty Hillesum, Dat onverwoestbare in mij, een indringende voorstelling die meer dan indruk maakt
