Door Andy Doornhein - foto's Boy Hazes
“Ik doe toch niks? Ik leg mijn hand nergens. Het is een blijk van vreugde.” Leopold Steels (Harm Witteveen) begrijpt er niks van. Ja, hij heeft als voorzitter van zijn voetbalclub de aanvoerder op de mond gekust na het behalen van het landskampioenschap bij de dames, maar wat is daar nou erg aan? Zijn vrouw Fleur (Marieke Fransen) staat vierkant achter hem. “Waar hebben we t over? Ik bedoel, toen wij vroeger bij het dorpskoor zongen zijn we toch overal betast?”
De broer van Leopold, Lammert (Carlo van Munster) denkt daar heel anders over. Hij vreest dat dit gaat uitlopen op een ramp. Zodra hij ziet dat een filmpje met de kus viral gaat trommelt hij zijn vrouw Bea (Linda Tordoir) op en rijdt naar het huis van zijn broer. “Damagecontrol!” Toevallig zijn net die avond zoon HJ (Jelle Ozinga) en zijn nieuwe vriendin Jeltje (Carlijn Droppert) op bezoek bij Leopold en Fleur HJ heeft namelijk iets heel belangrijks met zijn vader te bespreken. Dit heeft alles te maken met het werk van Leopold, die directielid is van STEEL (de hoofdsponsor van de voetbalclub). De laatste tijd zijn er wat rapporten boven tafel gekomen over hoe het bedrijf met milieuvoorschriften omgaat die op zijn zachtst gezegd niet erg fris zijn. Al deze ingrediënten garanderen een explosieve avond. Relaties worden op scherp gezet, oud zeer komt naar boven, generaties botsen en Leopold dreigt alles te verliezen wat hij heeft opgebouwd.
En dat allemaal door één onschuldige kus…
( tekst website TG Toetssteen)
Wie hier meteen de bekendste kus van 2023 in herkent, die van de Spaanse bondsvoorzitter Luis Rubiales, heeft dat goed gezien. Deze affaire is de inspiratie bron voor de nieuwe voorstelling “De Kus” van Amsterdamse Theatergroep Toetssteen. Erris van Ginkel en Roos Schlikker hebben samen het script geschreven voor deze relatiekomedie.
De openingsscène is meteen raak. We zien dat Leopold en Fleur bezig zijn met de voorbereidingen voor het gezellige avondje met zoon Harry Jan en zijn nieuwe vriendin Jeltje. In slechts een paar minuten wordt de sfeer van het stuk duidelijk. Verhaaltechnisch al ontzettend knap. De lach zit er meteen in en zal gedurende het verloop niet meer verdwijnen.
Zodra het verhaal zich verder ontwikkelt worden er steeds meer verhaallijnen geïntroduceerd, zonder dat het geheel een warboel gaat worden. Iedere extra verhaallijn verhoogt de pret voor de kijker alleen maar. De gecreëerde chaos blijft overzichtelijk en zeer vermakelijk.
De karakters komen steeds meer tot leven en de onderliggende dramatiek komt langzaam maar zeker naar de oppervlakte gekropen. De humor in deze voorstelling wordt hierdoor ook steeds sterker voelbaar. Alle situaties zijn zo herkenbaar en worden vanuit meerdere kanten belicht. Een mooie insteek van de schrijvers want zo kan je toch ongegeneerd uitbundig lachen om een foute grap.
De complexiteit van ieder karakter wordt door de cast zeer overtuigend gespeeld. Vooral Linda Tordoir ( Bea ) heeft mijn hart veroverd met haar ongelofelijke droge uitstraling en timing. De onderlinge chemie is merkbaar in de kwaliteit van het acteerwerk en zal met iedere voorstelling alleen nog maar beter worden.
Het toneel de beeld (Snoeij & Snoeij) is zeer ongecompliceerd en uitermate functioneel. Met maar een paar componenten wordt het speelveld weergegeven. Als tegen het einde van de voorstelling deze componenten door de spelers van het podium gedragen worden ontstaat door deze handeling een fascinerende nieuwe onverwachte situatie. Een bijzonder einde van een hilarisch verhaal.
“De Kus” is alweer de twintigste voorstelling die Erris van Ginkel heeft geschreven voor TG Toetssteen. Van Ginkel en Schlikker hebben met deze voorstelling de traditie van deze Amsterdamse theatergroep weer voortgezet, een maatschappelijk relevante voorstelling maken zonder moralistisch te zijn.
Klik hier voor de speellijst
Gezien op 15-3-2024 in Het Amsterdams Theaterhuis