Door Andy Doornhein
Het weer is niet… je van het, maar de sfeer is al warm en gezellig. Vanavond gaat de Theaterroute Huizen 2024 in première. Dit jaar is het alweer de achtste editie.
Het thema van deze editie is Dromen. Het concept is eenvoudig, in verschillende groepen loopt het publiek een route door Huizen. Op verschillende locaties worden korte voorstellingen gespeeld die allen betrekking hebben op het thema, Dromen.
Wat zo leuk aan dit evenement is, dat je op stap gaat met een groep mensen die je niet kent. In de loop der jaren is er wel een behoorlijke groep met vaste bezoekers die de route lopen, maar die nemen ook weer vrienden of familieleden mee en zo verandert toch de samenstelling met het jaar. Deze mensen hebben allemaal één gemeenschappelijke interesse en dat is…theater.
De route wordt door verschillende groepen gelopen. Een ander verrassings component is, je weet van te voren niet welke locaties je gaat bezoeken en dus ook niet welke voorstellingen je kan gaan bekijken. Dat is best spannend. In het programmaboekje staan alle voorstellingen benoemd en dan maak je toch een soort van voorkeurslijstje in je hoofd.
Maar dat is echt zonde van de energie, want het blijft allemaal een verrassing.
Ieder jaar is er nog een factor wat de hele wandeling tussen de voorstellingen spannend maakt. Tijd…heel veel ruimte voor vertragingen is er niet. Ik kan mij nog wel een Theaterroute herinneren die meer leek op een militaire exercitie dan op een rustige dorpswandeling. Vanavond heeft begeleidster Ingrid het allemaal goed onder controle en komen we telkens ruim op tijd bij de locatie waar de voorstelling gespeeld gaat worden.
Naast de aankomende voorstelling is ook de locatie een verrassing. Een woonkamer, een theater, een winkel, uitvaartcentrum of een verlaten fabriek, alles is mogelijk en dat maakt ook iedere voorstelling nog unieker. Ik mag vanavond van vier voorstellingen genieten. Vier totaal verschillende voorstellingen, van een mooi intiem verhaal over het leven van twee mensen, via een klucht met swingers, een stukje muziektheater met een verhaal over de krachten van vrouwen naar een uitermate grappige voorstelling over twee acteurs die wel publiek hebben maar geen tekst.
Mijn eerste voorstelling is getiteld Ronny. Dit is een mooi intiem liefdesverhaal over twee mensen. Het verhaal van Ronny Schouten (Timon Moll) begint in zijn jeugd terwijl Louise Schelen (Marloes van den Heuvel) vertelt over haar grote liefde ( Ronny) die ze gevonden heeft. Een prachtige opbouw van twee verhalen die uiteindelijk bij elkaar komen.
De woonkamer waarin we zitten is niet al te groot. Hierdoor wordt de voorstelling heel intiem en intens. Een prachtig begin van de route.
Hierna gaat de wandeling richting de Boerderij, een mooi dorps theater. Aan het decor zie ik meteen welke voorstelling ik mag gaan bekijken. Op het toneel staat een glazen bokaal met sleutels en dat is meteen ook de titel van de voorstelling. “Sleutels” is een korte klucht met het principe, deurtje open en deurtje dicht, over een groep swingers. Helaas is dit voor mij geen hoogtepunt geworden. Ondanks de fantastische cast. Een leuke, maar voor mij iets te voorspelbare, voorstelling. Ook dat maakt de Theaterroute zo leuk. Die verscheidenheid aan verschillende theatervormen.
Voor de derde voorstelling, “De Gravin”, zijn we weer te gast in een woonhuis. Heerlijk zittend op de bank kijk ik naar een muzikale toneelvoorstelling over girlpower. Een briljante combinatie tussen een oud verhaal die, met grote sprongen, richting de moderne wereld gaat. Diana Dobbelman speelt de oude Gravin, die wel van een wijntje houdt, haar kleindochter wordt vertolkt door Tamar Floor. Floor laat even horen wat een geweldige zangstem zij heeft. Mooi gedoseerd maar zeer krachtig.
De vierde en laatste voorstelling wordt gespeeld in een oude fabriekshal. Als verlichting staan hier slechts twee felle lampen die de ruimte iets onheilspellends geven. Deze voorstelling heet “Op zoek naar tekst". Fabiënne Meershoek en Isabelle van Oudheusden weten dat ze moeten optreden. Tenslotte zit er publiek in de zaal. Alleen ze hebben geen idee wat ze moeten doen. Geen tekst, geen spel, dus ja, wat dan. Hun ongemak wordt zo realistisch gespeeld dat ik bijna echt medelijden begin te krijgen. Gelukkig komt er een onderwerp naar boven, een prachtig gedicht over de inwoners van Huizen en daarna een interessant verhaal over de speculaas bakkers in de regio. Met hulp van de weinig tot niets zeggende Dayell Putuhena komt er een verrassende draai in deze voorstelling.
Door de omgeving en het licht ben ik op het verkeerde been gezet, uiteindelijk is het een leuke lichte voorstelling geworden. Een mooie uitsmijter van de route.
Helaas heb ik de grote eindvoorstelling “Le Moulin Jaune” niet kunnen zien. Dat is wel altijd de kers op de taart. Een voorstelling waarin alle acteurs van deze avond samen spelen. Volgend jaar hoop ik ook tot het einde te kunnen blijven genieten.
Regisseur Johan Verheij heeft samen met Mark Lippe en alle vrijwilligers weer voor elkaar gekregen om een bijzondere, inspirerende en prachtige Theaterroute neer te zetten.
Ook de jonge generatie in mijn groep is aan het genieten. Twee neefjes van acteur Jurko Veenendaal vertellen mij nu al dat ze er volgend jaar weer bij willen zijn. Ook ik heb van hun het één en ander geleerd vanavond, wat een humor hebben die knullen.
Ieder jaar wordt de Theaterroute Huizen een klein beetje groter, maar vooral populairder. Een traditie waarvan ik hoop dat die nog jaren door kan blijven gaan. Een evenement dat gemaakt wordt door zeer gedreven mensen. Dat staat als een huis door de enorme betrokkenheid van al die vrijwilligers. Een uniek cultureel project waar ik, als theaterliefhebber, ieder jaar weer door verrast word.
Lees hier meer over dit culturele project
Gezien op 25-9-2024 In Huizen
Lees hier onze recensie over een eerdere Theaterroute